-
1 vociferor
vōcĭfĕror, āri, ātus sum pousser de grands cris, vociférer, dire à haute voix, proclamer; retentir, faire un grand bruit. - vociferari de superbia feneratorum, Liv.: se récrier contre la tyrannie des usuriers. - talia vociferans, Virg.: en disant ces mots à haute voix. - sens passif: vociferatum (s.-ent. est) + prop. inf.: on cria bien fort que. - res ipsa per se vociferatur, Lucr.: ainsi l'atteste la voix de l'évidence.* * *vōcĭfĕror, āri, ātus sum pousser de grands cris, vociférer, dire à haute voix, proclamer; retentir, faire un grand bruit. - vociferari de superbia feneratorum, Liv.: se récrier contre la tyrannie des usuriers. - talia vociferans, Virg.: en disant ces mots à haute voix. - sens passif: vociferatum (s.-ent. est) + prop. inf.: on cria bien fort que. - res ipsa per se vociferatur, Lucr.: ainsi l'atteste la voix de l'évidence.* * *Vociferor, pen. cor. vociferaris, vociferari. Virgil. Braire, Crier à haulte voix. -
2 Сам
- ipse, ipsa, ipsum;• я сам - egomet; ipsissime;
• плоды, которые приносили поля сами по себе - fructus, quos ipsa volentia rura sponte tulere sua;
• дело само говорит за себя - res ipsa per se vociferatur;
• сам по себе - sponte (res, quae sua sponte scelerata est);
-
3 vociferor
vōciferor, ātus (sum), ārī depon. [ vox + + fero ]1) восклицать, выкрикивать, кричать, вопить (palam C; de aliquā re L; talia L)«incendiarium» vociferantibus Su — громко называя (Вителлия) поджигателем2) (громко) говорить, возглашать (comoedus sermocinatur, tragoedus vociferatur Ap)res ipsa per se vociferatur Lcr — дело само говорит за себя, т. е. само по себе очевидно3) звучать, давать отзвук -
4 vociferor
vōcĭfĕror, ātus, 1, v. dep. n. and a. [vox-fero], to cry out, cry aloud, exclaim, scream, bawl, vociferate (class.; cf.clamo): vociferari palam,
Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:adventu Gallorum vociferatus est (anser) canibus silentibus,
Col. 8, 13, 2:me dies, vox, latera deficiant, si hoc nunc vociferari velim, quam miserum indignumque sit, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 52:Canuleius pauca in senatu vociferatus,
Liv. 4, 1, 6:talia,
Verg. A. 2, 679:incendiarium et patinarium,
i. e. to call aloud, Suet. Vit. 17.—With objectclause:quod vociferabare decem millia talentūm Gabinio esse promissa,
Cic. Rab. Post. 8, 21; so Liv. 2, 65, 3 Drak. N. cr.; 10, 29, 3; 10, 35, 13; Suet. Calig. 36; id. Claud. 40; cf.:vociferans, Q. Vare, legiones redde,
id. Aug. 23:vociferari Decius, quo fugerent? quamve in fugā spem haberent?
Liv. 10, 28, 12 (MSS. vociferare; cf.Weissenb. ad loc.).—Of things concr. or abstr.: aera,
i. e. to sound, resound, Lucr. 2, 450:carmina,
id. 1, 732:res ipsa per se vociferatur,
proclaims it, id. 2, 1051; cf.:ratio naturam rerum,
id. 3, 14.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Русский
- Французский