Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

res ipsa per se vociferatur

  • 1 vociferor

    vōcĭfĕror, āri, ātus sum pousser de grands cris, vociférer, dire à haute voix, proclamer; retentir, faire un grand bruit.    - vociferari de superbia feneratorum, Liv.: se récrier contre la tyrannie des usuriers.    - talia vociferans, Virg.: en disant ces mots à haute voix.    - sens passif: vociferatum (s.-ent. est) + prop. inf.: on cria bien fort que.    - res ipsa per se vociferatur, Lucr.: ainsi l'atteste la voix de l'évidence.
    * * *
    vōcĭfĕror, āri, ātus sum pousser de grands cris, vociférer, dire à haute voix, proclamer; retentir, faire un grand bruit.    - vociferari de superbia feneratorum, Liv.: se récrier contre la tyrannie des usuriers.    - talia vociferans, Virg.: en disant ces mots à haute voix.    - sens passif: vociferatum (s.-ent. est) + prop. inf.: on cria bien fort que.    - res ipsa per se vociferatur, Lucr.: ainsi l'atteste la voix de l'évidence.
    * * *
        Vociferor, pen. cor. vociferaris, vociferari. Virgil. Braire, Crier à haulte voix.

    Dictionarium latinogallicum > vociferor

  • 2 Сам

    - ipse, ipsa, ipsum;

    • я сам - egomet; ipsissime;

    • плоды, которые приносили поля сами по себе - fructus, quos ipsa volentia rura sponte tulere sua;

    • дело само говорит за себя - res ipsa per se vociferatur;

    • сам по себе - sponte (res, quae sua sponte scelerata est);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сам

  • 3 vociferor

    vōciferor, ātus (sum), ārī depon. [ vox + + fero ]
    1) восклицать, выкрикивать, кричать, вопить (palam C; de aliquā re L; talia L)
    2) (громко) говорить, возглашать (comoedus sermocinatur, tragoedus vociferatur Ap)
    res ipsa per se vociferatur Lcr — дело само говорит за себя, т. е. само по себе очевидно
    3) звучать, давать отзвук

    Латинско-русский словарь > vociferor

  • 4 vociferor

    vōcĭfĕror, ātus, 1, v. dep. n. and a. [vox-fero], to cry out, cry aloud, exclaim, scream, bawl, vociferate (class.; cf.

    clamo): vociferari palam,

    Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:

    adventu Gallorum vociferatus est (anser) canibus silentibus,

    Col. 8, 13, 2:

    me dies, vox, latera deficiant, si hoc nunc vociferari velim, quam miserum indignumque sit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 52:

    Canuleius pauca in senatu vociferatus,

    Liv. 4, 1, 6:

    talia,

    Verg. A. 2, 679:

    incendiarium et patinarium,

    i. e. to call aloud, Suet. Vit. 17.—With objectclause:

    quod vociferabare decem millia talentūm Gabinio esse promissa,

    Cic. Rab. Post. 8, 21; so Liv. 2, 65, 3 Drak. N. cr.; 10, 29, 3; 10, 35, 13; Suet. Calig. 36; id. Claud. 40; cf.:

    vociferans, Q. Vare, legiones redde,

    id. Aug. 23:

    vociferari Decius, quo fugerent? quamve in fugā spem haberent?

    Liv. 10, 28, 12 (MSS. vociferare; cf.

    Weissenb. ad loc.).—Of things concr. or abstr.: aera,

    i. e. to sound, resound, Lucr. 2, 450:

    carmina,

    id. 1, 732:

    res ipsa per se vociferatur,

    proclaims it, id. 2, 1051; cf.:

    ratio naturam rerum,

    id. 3, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > vociferor

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»